ShopDreamUp AI ArtDreamUp
Deviation Actions
Literature Text
Wiatr od północy szepcze
Coś się kończy
Mroczne cienie z południa
Zatrzymują się bo wiedzą
Coś się kończy
Narody wschodu giną
Z piaskiem rozsypane
W klepsydrze zachodu
Ale ty tego nie widzisz
Coś się kończy
Tylko czyj to kres
Twój czy ich
Skąd ten spokój
Fale kołyszące do snu
Uczucie ukojenia
Jak sekundy przed zaśnięciem
Wiesz już
Coś się kończy
Nie powstrzymasz tego
Nie zatrzymasz
Pozwalasz sobie odpuścić
Nie ratujesz już świata
Nie walczysz o jutro
Przecież na to czekaliśmy
Na koniec
Nostalgiczny jak umierające mewy
Łagodny jak bizony
Piękny jak krew płynąca w wodzie
Zamykamy oczy
Wiatr z północy szepcze
To koniec
Coś się kończy
Mroczne cienie z południa
Zatrzymują się bo wiedzą
Coś się kończy
Narody wschodu giną
Z piaskiem rozsypane
W klepsydrze zachodu
Ale ty tego nie widzisz
Coś się kończy
Tylko czyj to kres
Twój czy ich
Skąd ten spokój
Fale kołyszące do snu
Uczucie ukojenia
Jak sekundy przed zaśnięciem
Wiesz już
Coś się kończy
Nie powstrzymasz tego
Nie zatrzymasz
Pozwalasz sobie odpuścić
Nie ratujesz już świata
Nie walczysz o jutro
Przecież na to czekaliśmy
Na koniec
Nostalgiczny jak umierające mewy
Łagodny jak bizony
Piękny jak krew płynąca w wodzie
Zamykamy oczy
Wiatr z północy szepcze
To koniec
Literature
Never Forgotten
You are pushing...
Trying to erase...
But you refuse to wipe away those words that rest gentle on the lines.
You can't do it.
They are written in pen.
You won't rip the well designed paper either.
You will have to paint over those honest words.
You will always know that underneath those vibrant colours lies a hidden script.
A secret code that whispers in your sleep.
You have become a spy.
Undercover, in your own world.
What are you searching for?
Is it your treasure which you have tucked away?
Hopefully you will find that which you have intentionally lost,
And at its appearance,
You will forget the tears you shed,
And once again remember
Literature
grieving.
little green candle dance a vigil on the windowsill for someone something that you cant quite put a finger on. flicker flame flicker. remind me. driving along in a not so old car but you keep it junky and i like it. these roads seem so long when we are silent and so short when we look at each other and know we are in love. so much love it makes my heart throb throat catch cause i miss it baby. your hand over mine and your eyes on my face and i tell you to watch the road but you just snaggletooth smile. have i ever told you how handsome you are or how much i love the feel of your lips on me smooth hot like melting wax? the heat from this tiny
Literature
Absence
there is snow all around
and we have invited you in
but silence falls like night
and the winds carry no sound
I remember; it was by the river
when you carried me on your shoulders
I covered your eyes with my hands
and there was laughter
It was in the woods, I remember
you taught me to ski
it was getting dark already
and there was still a long way to go
and yet there was no rush
and we talked about the stars
I remember; It was by the sea
already after everything changed
on a cold day still full of joy
when we were all brought together;
there were few words, even then
but we could still see the shine
and the pride in your eyes
as I took h
Suggested Collections
Featured in Groups
Pisane pod tą melodię: www.youtube.com/watch?v=oTgYqm…
© 2017 - 2024 Demeter19
Comments7
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAaaa
Z racji że czekam na kolejny sezon Gry o Tron nie muszę mówić z czym było pierwsze skojarzenie
A drugie strony myśl o sytuacji w europie ( pewnie dlatego że przez to co się dzieje zrezygnowałam z podróży za granicę w obawie o własną skórę)
Ale mam wrażenie, że nikogo to nie obchodzi, wszyscy rozkładają ręce i czekają, szczególnie ci na stołkach, udają, że nic się nie dzieje że to normalne......
Takie moje skojarzenia z twoim wierszem
Z racji że czekam na kolejny sezon Gry o Tron nie muszę mówić z czym było pierwsze skojarzenie
A drugie strony myśl o sytuacji w europie ( pewnie dlatego że przez to co się dzieje zrezygnowałam z podróży za granicę w obawie o własną skórę)
Ale mam wrażenie, że nikogo to nie obchodzi, wszyscy rozkładają ręce i czekają, szczególnie ci na stołkach, udają, że nic się nie dzieje że to normalne......
Takie moje skojarzenia z twoim wierszem